De term schuko wordt in feite een systeem van wisselstroomvoeding en stopcontacten genoemd. We kunnen het eenvoudigweg een veiligheidscontact noemen. Hier bespreken we alleen de schuko-stekker. Als we ingaan op de korte geschiedenis van de Shuko-stekker, zullen we te weten komen dat deze stekker voor het eerst kort na de Tweede Wereldoorlog in Duitsland werd ontworpen. Dan gaat het terug naar een patent (DE 370538) dat in 1926 werd goedgekeurd aan Albert Büttner, een Beierse fabrikant van elektrische apparatuur.
Technische informatie over Schuko-stekker:
Een Schuko-stekker bestaat uit twee ronde pinnen met een diameter van 4,8 mm (19 mm lang, middelpunten 19 mm uit elkaar) die kunnen worden gebruikt voor de lijn- en neutrale contacten, terwijl twee platte contactgebieden aan de boven- en onderkant van de stekker voor defensieve aarde (grond). Het andere deel, de contactdoos, die vaak ten onrechte een voornamelijk cirkelvormige uitsparing heeft die 17,5 mm diep is, bestaat uit twee symmetrische ronde gaten en twee aardingsklemmen aan de zijkanten van de contactdoos, om ervoor te zorgen dat de aarde altijd betrokken is voordat Er is live pincontact gemaakt.
Schuko-stekkers en stopcontacten zijn in principe symmetrische AC-connectoren. Ze kunnen op twee manieren worden gekoppeld, zodat de lijn op elke pin van de applicatiestekker kan worden aangesloten. Er zijn verschillende soorten schuko-stekkers, deze stekkers zijn gecategoriseerd op aardklemmen in plaats van op aardpen. De standaard, vaak aangeduid als 'Schuko', wordt daarom door een groot aantal Midden-Europese landen geaccepteerdSchuko-stekkersworden beschouwd als een zeer veilig ontwerp wanneer ze normaal worden gebruikt met Schuko-stopcontacten, maar bij koppeling met de andere soorten schuko-stopcontacten kunnen ze een onveilig resultaat opleveren.
